Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Stowarzyszenie Tłumaczy Polskiego Języka Migowego, a także eksperci Zespołu ds. Osób Głuchych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich zwrócili uwagę na sytuacje, w których podmioty zobowiązane do realizowania przepisów ustawy o języku migowym, m.in. podmioty lecznicze, nie zapewniają profesjonalnego tłumacza języka migowego. Bardzo często w tej roli występują słyszące dzieci osób głuchych. Prof. Irena Lipowicz interweniowała u Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej w sprawie tłumaczenia migowego w trakcie wizyty osób głuchych u lekarza.

Dzieci zwłaszcza w bardzo młodym wieku, nie dysponują wystarczającą wiedzą i zasobem słów aby skutecznie przetłumaczyć rozmowę, a przekazywane informacje mogą nadmiernie obciążać ich psychikę. Ustawa o języku migowym i innych środkach porozumiewania się określa definicję osoby przybranej, z której pomocy ma prawo skorzystać osoba głucha. Przez osobę przybraną należy rozumieć osobę, która ukończyła 16 lat i została wybrana przez uprawnionego w celu ułatwienia porozumienia się i udzielenia pomocy w załatwieniu spraw. Placówki świadczące usługi medyczne powinny informować pacjentów, o warunkach, jakie powinna spełniać wybrana przez nich osoba do pośredniczenia w rozmowie. W ocenie Rzecznik warto zachęcić podmioty lecznicze do korzystania z usługi tłumacza, zwłaszcza że wiele podmiotów oferuje także usługę wideotłumacza. Pomocą w tej kwestii mogą służyć Oddziały Polskiego Związku Głuchych. Szczególny nacisk powinien być położony na informowanie osób głuchych o prawie do dofinansowania usługi tłumacza ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.