Biuletyn Informacji Publicznej RPO

• 20 maja 2020 r. pan K. został ukarany przez sanepid 10 tys. zł kary za złamanie 16 maja 2020 r. nakazu przemieszczania się osób w odległości nie mniejszej niż 2 metry od siebie. RPO zaskarżył to do WSA w Warszawie.
• AKTUALIZACJA 12 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sąd stwierdził nieważność tej decyzji, a 23 września wyrok ten podtrzymał NSA

Argumenty RPO dotyczyły sposobu ukarania obywatela.

Powiatowy Inspektor Sanitarny nie zrealizował obowiązku z art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego. Nie poinformował bowiem strony o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej. Nie zapewnił zatem stronie czynnego udziału w postępowaniu. W tym więc zakresie zaskarżona decyzja administracyjna została wydana z rażącym naruszeniem przepisów postępowania.

Zdaniem Rzecznika brak jest podstaw do zastosowania art. 10 § 2 K.p.a w postępowaniu w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przez daną osobę nakazów wynikających z przepisów sanitarnych.

Nałożenie kary nie jest sprawą niecierpiącą zwłoki z powodu niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego, bowiem ewentualne zagrożenie dla dobra, jakim jest zdrowie i życie obywateli, wystąpiło w momencie naruszenia przepisów sanitarnych. Późniejsze wydanie decyzji w przedmiocie sankcji za delikt administracyjny nie niweluje w żaden sposób tego potencjalnego niebezpieczeństwa oraz nie pozwala na uniknięcie ewentualnych negatywnych skutków tego naruszenia. Szczególna szybkość nie jest zatem cechą, którą bezwzględnie musi charakteryzować się tego rodzaju postępowanie represyjne i która uzasadnia odstąpienie od zasady czynnego udziału strony w postępowaniu.

Ponadto Rzecznik zakwestionował jedyny dowód, na którego podstawie organ inspekcji sanitarnej ustalił stan faktyczny sprawy. Była nim  notatka służbowa funkcjonariusza Policji zawierająca dane osobowe skarżącego.

Zdaniem Rzecznika żaden przepis ustawy o Policji nie przewiduje przekazywania informacji i danych osobowych pozyskanych przez Policję w ramach swoich ustawowych zadań organowi administracji państwowej jakim jest Powiatowy Inspektor Sanitarny, na potrzeby prowadzonego przez ten organ postępowania administracyjnego.

Art. 14 ust. 2 ustawy o Policji określa w sposób jednoznaczny, że wykonuje ona czynności na polecenie organu administracji państwowej wyłącznie w zakresie, w jakim ten obowiązek został określony w odrębnych ustawach. Przepisy odrębnych ustaw nie przewidują jednak udostępniania przez Policję informacji i danych osobowych Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Notatka służbowa została zatem niezgodnie z prawem udostępniona Powiatowemu Inspektorowi Sanitarnemu. Nie mogła ona również stanowić dowodu tego, co zostało w niej stwierdzone.

Nie ma ona mocy dokumentu urzędowego, nie została bowiem sporządzona w przepisanej formie, czego wymaga art. 76 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego; nie została też sporządzona przez organ państwowy, funkcjonariusz Policji nie jest bowiem organem państwowym w rozumieniu tego przepisu.

V.7018.439.2020