Prawo wyboru właściwego miejscowo sądu dla pracowników tymczasowych
Rzecznik Praw Obywatelskich przystąpił do postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w związku z pytaniem prawnym Sądu Rejonowego w Gliwicach VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, czy art. 24 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych jest niezgodny z art. 32 ust. 1 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji w zakresie, w jakim uniemożliwia wytoczenie powództwa przed sądem, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana.
Rzecznik przedstawił stanowisko, że art. 24 ustawy w zakresie, w jakim nie przewiduje prawa wyboru właściwego miejscowo sądu do rozpatrzenia roszczeń pracownika tymczasowego jest niezgodny z art. 32 ust. 1 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji.
W ocenie Rzecznika prawo wyboru właściwego miejscowo sądu co prawda nie wynika z art. 45 ust. 1 Konstytucji, to jednak wynika ono z konstytucyjnych założeń prawa do sądu właściwego uwzględniającego funkcję ochronną prawa pracy oraz konstytucyjny obowiązek ochrony pracy. Ponadto zakwestionowany przepis prowadzi także do naruszenia zasady równego traktowania pracowników (zatrudnionych na podstawie przepisów kodeksu pracy oraz tymczasowych) w prawie do właściwego miejscowo sądu.
Stanowisko w sprawie przedstawił również Prokurator Generalny uznając, że art. 34 ustawy w zakresie, w jakim uniemożliwia pracownikowi tymczasowemu wytoczenie powództwa przez sąd, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana jest niezgodny z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji. Stanowisko to jest zbieżne z opinią RPO w kwestii niekonstytucyjności regulacji prawnej, ograniczającej prawo pracownika tymczasowego do wyboru właściwego miejscowo sądu pracy.