Osoby jednookie w pełni sprawne? [art. 1 definicja osoby niepełnosprawnej]*
Do Rzecznika Praw Obywatelskich zwracają się osoby jednookie ze skargami na postępowania przed zespołami orzekającymi o niepełnosprawności, które nie przyznają im żadnego z trzech stopni niepełnosprawności.
Według przepisów ustawy o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, niepełnosprawność oznacza trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Według Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych do osób niepełnosprawnych zalicza się te osoby, które mają długotrwale naruszoną sprawność fizyczną, umysłową, intelektualną lub w zakresie zmysłów co może, w oddziaływaniu z różnymi barierami, utrudniać im pełny i skuteczny udział w życiu społecznym na zasadzie równości z innymi osobami. Jednak praktyka wskazuje, że zespoły orzecznicze nie biorą pod uwagę ograniczeń, z jakimi spotykają się osoby jednookie i tym samym pozbawiają je dostępu do określonych przepisami ulg i uprawnień, jakie daje orzeczenie o niepełnosprawności. Rzecznik zwrócił się w tej sprawie do Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, jako organu nadzorującego orzekanie o niepełnosprawności, z prośbą o zajęcie stanowiska oraz poinformowanie, czy kryteria przyjęte do oceny zakresu naruszenia sprawności organizmu spowodowanego przez choroby narządu wzroku dopuszczają możliwość uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności przez osoby jednookie, czy też możliwość taka jest z góry wykluczona.