Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Więzienna służba zdrowia nie jest w stanie zapewnić natychmiastowego leczenia osobie bezwzględnie wymagającej hospitalizacji psychiatrycznej. Tymczasem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 23 czerwca 2015 r. zobowiązuje do przyjmowania do jednostek penitencjarnych także osób w stanie zagrożenia życia. Z odpowiedzi Zastępcy Dyrektora Generalnego SW na wystąpienie RPO w tej sprawie wynika, że w trakcie prac legislacyjnych nie wzięto pod uwagę opinii przedstawionej przez Służbę Więzienną.

Centralny Zarząd Służby Więziennej przekazał szereg uwag do przedstawionego do konsultacji projektu. Wskazywał m.in., że wejście w życie rozporządzenia będzie skutkowało trudnymi do oszacowania problemami kadrowymi, organizacyjnymi oraz wzrostem kosztów finansowych dla jednostek penitencjarnych, związanymi z:

• koniecznością zabezpieczenia środków finansowych na dodatkowe hospitalizacje w pozawięziennych podmiotach leczniczych,
• transportem sanitarnym do często odległych szpitali więziennych lub też do szpitali wolnościowych,
• ewentualnymi świadczeniami odszkodowawczymi, koniecznymi w wyniku postępowań skargowych i wyroków sądowych w przypadku negatywnych konsekwencji nieudzielenia w odpowiednim czasie stosownej pomocy medycznej.

Jak poinformował płk Jerzy Kopeć, mimo podjętych działań nie udało się obronić rozwiązań prawnych umożliwiających właściwe postępowanie przy doprowadzeniu osób wymagających leczenia szpitalnego.

Dyrektor Zespołu do spraw Wykonywania Kar – dr Ewa Dawidziuk – podkreśla, że w oparciu o sprawy badane w Biurze RPO, zwłaszcza te dotyczące niepełnosprawnych psychicznie lub intelektualnie osób, które przebywają w jednostkach penitencjarnych można uznać, że więzienna służba zdrowia nie jest w stanie zapewnić osobie bezwzględnie wymagającej hospitalizacji psychiatrycznej natychmiastowego leczenia. Stąd niepokoi treść wskazanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, która obowiązuje od dnia 1 lipca 2015 r. Jak wynika z przytoczonej odpowiedzi Zastępcy Dyrektora Generalnego SW, na etapie prac legislacyjnych nie liczono się z opinią przedstawianą w tym zakresie przez Służbę Więzienną.