Biuletyn Informacji Publicznej RPO

• Rzecznik zaskarżył niekorzystny dla obywatela wyrok WSA w Warszawie w sprawie abonamentowej
• Zdaniem RPO, KRRiT nie może umorzyć postępowania ulgowego, jeżeli obywatel najpierw wniesie o umorzenie zaległości a do przymusowej egzekucji dojdzie już podczas postępowania umorzeniowego
• Po analizie skargi kasacyjnej sąd pierwszej instancji przyznał rację RPO i w ramach autokontroli uchylił swój wcześniejszy wyrok i rozstrzygnięcia KRRiT

Stan sprawy

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł skargę kasacyjną na korzyśc obywatela, który domagał się rozpoznania przez KRRiT wniosku o umorzenie zaległości abonamentowych. Obywatel wskazywał na zły stan zdrowia (nowotwór złośliwy) oraz trudną sytuację finansową (bezrobocie).

KRRiT uznała, że nie ma podstaw do rozpoznania wniosku obywatela, ponieważ doszło do wyegzekwowania zaległości abonamentowych. W związku z tym, KRRiT umorzyła postępowanie.

RPO zbadał tę sprawę i ustalił, że przymusowe wyegzekwowanie zaległości nastąpiło już po wniesieniu przez obywatela wniosku o ich umorzenie. W takiej zaś sytuacji, organ powinien przeprowadzić postępowanie i orzec co do istoty sprawy, a nie umarzać postępowanie jako bezprzedmiotowe. Z punktu widzenia interesów obywatela nadal istniał przedmiot postępowania (był on zainteresowany merytorycznym rozstrzygnięciem swojego wniosku).

Autokontrolne orzeczenie WSA

Po wpłynięciu skargi kasacyjnej RPO, WSA w Warszawie (sygn. akt V SA/Wa 1992/19) uznał ją za oczywiście uzasadnioną. Sąd pierwszej instancji wydał orzeczenie na podstawie art. 179a ppsa, zgodnie z którym jeżeli przed przedstawieniem skargi kasacyjnej NSA sąd pierwszej instancji stwierdzi, że podstawy skargi kasacyjnej są oczywiście usprawiedliwione, uchyla zaskarżony wyrok.

W uzasadnieniu wyroku WSA w Warszawie podzielił pogląd, zgodnie z którym przymusowe wyegzekwowanie zaległych opłat abonamentowych po złożeniu wniosku o umorzenie tych zaległości nie stanowi podstawy do wydania decyzji
o bezprzedmiotowości postępowania dotyczącego umorzenia należności abonamentowych. Innymi słowy, sąd potwierdził, że obywatelowi przysługiwało uprawnienie do wystąpienia z wnioskiem o umorzenie zaległości, a wyegzekwowanie opłaty abonamentowej w tych okolicznościach, nie mogło skutkować umorzeniem postępowania.

WSA w Warszawie wskazał, że KRRiT powinna ponownie rozpoznać tę sprawę zgodnie ze wskazaniami sądu. W szczególności należy poddać analizie trudną sytuację życiową obywatela.

V.7220.219.2020