Dyskryminacja tzw. sygnalistów
Propozycja badania, która nie została zrealizowana
Temat badania:
Dyskryminacja tzw. sygnalistów – osób sygnalizujących potencjalne nieprawidłowości godzących w interes społeczny, zachodzących w środowisku pracy – ze względu na fakt zasygnalizowania/postawę sygnalisty polegającą na sprzeciwie wobec obserwowanych nieprawidłowości.
Cel badawczy:
- Zbadanie zakresu ochrony prawnej osób zatrudnionych (na podstawie różnych stosunków prawnych) przed działaniami dyskryminacyjnymi podejmowanymi w odwecie za zasygnalizowanie nieprawidłowości godzącej w interes społeczny. Zlokalizowanie grup nieobjętych ochroną.
- Zbadanie efektywności przepisów deklarujących ochronę przed dyskryminacją w sprawach tzw. sygnalistów (w szczególności art. 18 (3a) i następnych Kodeksu pracy na sali sądowej). Czy przepisy dot. zasady równego traktowania w zatrudnieniu są skuteczne w sprawach sygnalistów na sali sądowej?
Uzasadnienie:
W 2009 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej – w odpowiedzi na pismo RPO w sprawie wzmocnienia ochrony prawnej tzw. sygnalistów na drodze ewentualnej inicjatywy legislacyjnej – stanął na stanowisku, że nie zachodzi potrzeba podejmowania takiej inicjatywy. Jeden z argumentów odwoływał się do przepisów Rozdziału IIa Kodeksu pracy. Tymczasem wnioski płynące z badań Fundacji Batorego oraz z monitorowanych postępowań sądowych każą poddawać w wątpliwość skuteczność wspomnianych rozwiązań w sprawach sygnalistów.
Fundacja Batorego