Biuletyn Informacji Publicznej RPO

- Gdyby był z nami Piotr Szczęsny, to wyszedłby z nadzieją co do przyszłości – zakończył I Kongres Praw Człowieka rzecznik praw obywatelskich Adam Bodnar. - Dyskutujemy przez dwa dni, rozmawiamy o przyszłości. Nie może nam to przysłonić faktu łamania Konstytucji ustawami – i tego, co się dzieje w parlamencie i na ulicach. To są trudne chwile dla wszystkich. Teraz się rozchodzimy, ale tym, co się stało, zajmujemy się. Nadzieja umiera ostatnia.

Po zakończeniu ostatnich paneli 9 grudnia wieczorem uczestnicy Kongresu spotkali się jeszcze na chwilę w audytorium Muzeum Polin i Adam Bodnar podsumował całe spotkanie:

- Dziękuję panelistom i panelistkom, ekspertkom i ekspertom za zaangażowanie w zorganizowanie tego spotkania i w dyskusję. Dziękuję za szukanie odpowiedzi i zadawania pytań – pytan dla innych z zadawanych sobie.

Żyjemy w szczególnym czasie. Na Kongresie szukaliśmy odpowiedzi na pytanie nie tylko, jak jest, ale jak być powinno. Jak naprawiać zaniedbania, ale także – jak podchodzić poważnie do tematów, które emocje i walka polityczna spłycają.

Dziękuję za organizację moim współpracownikom i OBWE, i organizacjom pozarządowym, które organizowały panele. Taki Kongres to wielka gra zespołowa.

Ideę Kongresu trzeba kontynuować  na wielu polach. Nie chodzi tylko o relacje i stenogramy, które teraz będziemy przygotowywać. Musimy przemyśleć to, co zostało powiedziane.

Druga kwestia – rekomendacje z Kongresu. Wszyscy musimy się do tego odwoływać. I podejmować debatę tam, gdzie ona tego wymaga, gdzie potrzebny jest krok dalej. Tu także gra zespołowa jest potrzebna i my ją w Biurze RPO podejmiemy.

Skoro był Pierwszy Kongres, to powinien być następny [oklaski].

Mam nadzieję, że tak uda się nam nawiązać do idei ruchu helsińskiego.

Dyskutujemy przez dwa dni, rozmawiamy o przyszłości. Nie może nam to przysłonić faktu łamania Konstytucji ustawami – i tego, co się dzieje w parlamencie i na ulicach. To są trudne chwile dla wszystkich. Teraz się rozchodzimy, ale tym, co się stało, zajmujemy się. Nadzieja umiera ostatnia.

Pierwszy Kongres Obywatelski uważam za zamknięty - zakonczył Adam Bodnar.

Pierwszy Ogólnopolski Kongres Praw Obywatelskich - DLACZEGO? 

Prawa człowieka to nie tylko Konstytucja i wielkie prawnicze debaty. To jak respektowane są nasze prawa, rozstrzyga się codziennie w tysiącu sprawach pozornie bardzo specjalistycznych. O tym rozmawiajmy!

Na Kongres składało się 36 paneli na ważne tematy - od spraw specjalistycznych po ogólne, dotyczące każdego z nas.  Uczestniczyło w nich w sumie ponad 1500 osób z całego kraju i zagranicy, na miejcu i drugie tyle widzów transmisji online. Głos zabierało ponad 150 panelistów.

Relacje z każdego z paneli (przygotowywane na gorąco przez pracowników BRPO i dziennikarzy "Kultury Luberalnej") zamieszczone są w tym portalu - pod linkami proadzącymi do informacji o panelach w podziale na dwa dni. Dodane są też tam prezentacje i publikacje pozwalające lepiej zorientować się w temacie debat.

Zamieszczamy też bogatą relację fotograficzną Marcina Kluczka i relacje graficzne przygotowane przez Magdę Arażny i Dorotę Kostowską.

30 lat Rzecznika Praw Obywatelskich w Polsce

W tym roku Instytucja Rzecznika Praw Obywatelskich kończy 30 lat.  Myśleliśmy, że warto na chwilę się zatrzymać i zastanowić, jakie nowe wyzwania stoją przed Polakami.

Adam Bodnar, który od września 2015 r. jest siódmym rzecznikiem praw obywatelskich, chcąc uhonorować dorobek Poprzedników zaproponował więc spotkanie na Pierwszym Ogólnopolskim Kongresie Praw Obywatelskich organizowanym we współpracy z Biurem Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE (ODIHR).

Myśląc o początkach urzędu RPO w Polsce pamiętamy, że dla opozycji demokratycznej w czasach PRL idea praw człowieka była ważna i do niej odwoływali się ludzi walczący o dobro Polski. To dzięki ich naciskowi władze stopniowo ustępowały: najpierw powołując do życia Trybunał Konstytucyjny, potem instytucję ombudsmana, obrońcy praw człowieka – czyli - jak go wtedy nazwano, Rzecznika Praw Obywatelskich – ostatecznie zaś zgadzając się na częściowo wolne wybory 1989 r., które przesądziły o dalszym biegu wypadków. To z naszego modelu instytucji ombudsmana korzystali sąsiedzi Polski tworząc tę instytucję u siebie.

Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich pod kierunkiem Prof. Ewy Łętowskiej, pierwszej rzeczniczki praw obywatelskich rozpoczęło działalność 1 stycznia 1988 roku. Od tamtej pory piastowali ten urząd: Tadeusz Zieliński, Adam Zieliński, Andrzej Zoll, Janusz Kochanowski i Irena Lipowicz.